AKLIMA GELDİ - 11

 

DEDEM, AY DEDE, ŞEF DEDE

 

"Çocuğunu sevmeyen bir baba bulmak mümkündür. Ancak torununu sevmeyen bir dede bulamazsınız."    Victor Hugo, Sefiller

 

   Dedesiyle birlikte mutlu bir çocukluktu benim çocukluğum. Bir şeyleri kavramaya başladığım yaşlardan itibaren hep vardı yaşamımda. Hatta şimdi bile var. Yaşam biçimim babama benzese de düşünce dünyam dedemledir.

   Dedem de mutluydu tek çocuğunun, kızının, ilk oğluyla birlikte olmaktan. Belki neslini sürdürme içgüdüsü ile geleceğini bende görüyordu. Benimle mutlu olmasa, kasabaya her gidişinde beş yaşında bir çocuğu yanında taşır mı, lokantada yemek yeme adabını öğretip, sokakta yürürken, gözüme çarpan bir şey olduğunda, merakımı gidermenin asil yollarını öğretir mi, orada her buluştuğu arkadaşına, 'Bu benim torun İbrahim.' diye tanıtır mı?

Dede gülümserken Arya ciddi.

   (Nedenini bilmiyorum. O yaşlarda, ne zaman torun sözcüğünü işitsem, zihnim onu 'motur' şekline dönüştürüyordu. O zamanlar, hatta şimdi bile, motur demek traktör demekti bizi oralarda. Kendimi traktör olarak göremediğimden torun sözcüğünü sevmezdim de. Dedem, "Torun, son peteğin balıdır. Sen balsın." dedikten sonra sevdim.)

  Zaman değişti. Koşullar farklı. Arya'ya benim yaşadığım

dede-torun birlikteliğini yaşatmam mümkün değil. 'Skype' üzerinden görüşmekle el ele tutuşmak bir mi? Yıl içindeki kısa birliktelikler ne kadar yeterli anı biriktirmek için.

   Arya altı aylıktan beri Hollanda'da kreşte. Kendi yaşıtları

ile Hollanda dilini geliştirmiş. Evde de Türkçeye pek zorlanmadığı

Hala gelince güller açıldı.

anlaşılıyor. Bu nedenle Türkçe biraz geri kalmış. (Ancak anlaşmakta da sıkıntı çekmedik.) Öğrenmeye açık. Duyduğunu tekrarlamasından ve sırası gelince kullanmasından anlaşılıyor.

   Beni salata yaparken gördüğünde 'şef dede' oldum.

   Gün batımından sonra, ajanda gereği ona çocuk parkını göstermemek için, gökte tatlı tatlı  ışıldayan ay gösterildi. Babaannesi "Bak Arya ay dede."  dedi. Bu arada o, ay dedeye şef dede ekledi. "Dede, ay dede, şef dede..." diye birkaç kez tekrarladı arabanın arkasından, benim tepkimi alıncaya kadar.

   Onun için yaşına uygun (14 inç jantlı) bisiklet aldık gelmeden önce, iki tekerli ancak yandan takviyeli. Üç tekerliden deneyimi olduğundan, o akşam çok sayıda sekiz çizdi balkonda. Ayrıca, gece birden sonra uyanıp birkaç tur attı. (Dedesi de ilk bisikleti alındığında, gece uyanıp bisikletini seyretmişti. Dede o zaman on üç yaşındaydı.)

   Gelmeden önce, 'Dede bana at al. Beyaz at...' yarenliği vardı. Hem de canlısı olacaktı. Gelince bu konu hiç açılmadı. Gelmelerine yakın bir zamanda, bindirildiği midillinin burnundan çıkardığı ses nedeniyle at listeden çıkarılmış.

   Dedemle böyle birkaç çerçeve ve belleğimden öte, yazılmış birkaç satır olsun isterdim. Ne yazık ki yok. Hatıralarla yetinmek zorundayım.

   Bu satırları, belki gelecekte Arya'nın işine yarar diye yazdım.

   "Torun oğul balı gibi tatlıdır İbrahim Bey oğlum." demişti Nadir Bey, Cumhuriyet gazetesinin kelime bulmacasını çözerken kullandığı büyüteci masanın üstüne koyarken ve gözleri yaşlı...

Haklısınız Nadir Bey amca. O zaman anlamamıştım; şimdi çok iyi anlıyorum. Işıklar içinde uyu ey saygıdeğer insan.