AKLIMA GELDİ-8, Bir Ulu Çınar-2

ÇINARIN KÖKÜ

"Bir Ulu Çınar-1" de, çınarın gövdesinin bir yüzüyle dallarının ve en uç filizin resmini koymuştum sayfama.

Gövdenin diğer yüzü de Ahmet Çorbacıoğlu idi.
Çınarın gövdesini oluşturan iki yüzün bir arada görüldüğü fazla resim yok elimizde. Dijital teknoloji henüz imkanlarını sermemişti önümüze.

1990 yılında, Eskişehir'de, bizi ziyaretlerinde çekilmiş bir resim.

Bu ikisi, çınarın gövdesini oluşturuyorlar. Gövdenin bir yüzü Ahmet, diğer yüzü Rabia.
Babam 1912, annem 1920 doğumlu. Resmi adı önce Serbanşah sonra Savran olan, halk arasında oldum olası "savranşa" adıyla bilinen, Denizli'nin Çivril ilçesine bağlı bir köyde doğmuşlar.
Babam babasını hiç anımsamazdı. Söylenene göre, dedem Eyüp, 1914 yılında askere çağrılmış, büyük oğlu İbrahim'le aynı anda; oğlu dönmüş ancak kendisinin dönüşü olmamış. Hangi cephede kaldığı, başına ne geldiği bilinmiyor. Biz şehit kabul ediyoruz. Allah rahmet eylesin.
İbrahim amcam babama babalık yapmış.
Anam da anasını bilmeden büyümüş. Boşanma nedeniyle anasından koparılmış ve üç yaşından itibaren dedemin yeni eşine emanet edilmiş. Anam onu ana bilmiş, biz onu anneanne bildik, ana diye hitap ederdik. O bizi sevdi, esirgedi; biz ona saygıda kusur etmedik.
Molla Ahmet oğlu Hamit ve Eyüp oğlu İbrahim, bunların evlenmelerini uygun bulmuşlar. 
Dikilen çınar fidanının ilk filizi yaşama tutunamamış. İkinci filiz doğduğunda, biricik evladından ilk torununun doğuşunu duyan Hamit dede, "Keşke oğlan olsaydı da okutsaydım... Hayırlı olsun. Adı Melek olsun." demiş.
İlk torun ilk mürüvvet heyecanıyla, okul önlüğü sonlanır sonlanmaz, nişan elbisesi giydirmişler, ilkokul öğretmeninin okutun bu çocuğu ricasına rağmen.
Çınarın bu kolu, beş ayrı dal çıkarmış daha köydeyken. Kader onları İzmir'e savurmuş, Halen dallardan üçü ile birlikte İzmir topraklarına gölge vermekteler. Diğer iki daldan birisi Bodrum'da diğeri Denizli'de yapraklanmaktadır.
İzmir ve Denizli'de, ayrıca üç taze sürgün var.
Hepsinin geleceği aydınlık olsun dilerim.